Iedere ouder die zorgen heeft over het huilen van de baby verdient adequate aandacht van de zorgverleners. Ouders kunnen ten einde raad zijn. Het huilen roept bij hen heftige emotionele reacties op: ze zijn bezorgd over het lichamelijk welzijn van het kind, ze voelen zich tekortschieten, zitten in de put of zijn uitgeput door het verstoorde slaapritme.
Tijdens het consult, meestal bij de jeugdarts of -verpleegkundige, soms bij de huisarts, is er tijd nodig om het verhaal van de ouders goed in kaart te brengen en tegelijk een begin te maken met een uitgebreide anamnese en lichamelijk onderzoek van de baby. De communicatie tussen professional en ouder(s) is van groot belang, omdat ouders zich door door aandacht en bejegening gehoord en begrepen voelen.
Empathie maakt elke interventie effectiever en het bevordert het afstemmen en opvolgen van adviezen.
Anamnese
In het gesprek moet de zorgverlener het probleem zo breed mogelijk bespreken. Het
Stroomdiagram van de zorg bij excessief huilen kan hierbij leidraad zijn.
Onderwerpen die in een anamnesegesprek met de ouders aan de orde horen te komen:
- Het ervaren probleem en de gevolgen ervan voor ouders, kind en gezin
- Wat, waar, hoe, wanneer, sinds wanneer, hoe vaak, hoelang, en de gevolgen ervan?
- Hoe gaat het met voeden / contact met de baby / slapen / huilen / ritme, etc.
- Wat is de vraag (bezorgdheid) van de ouder(s) of de last die men ervaart (hoe gaat het met de ouders).
- Wat is de gemoedstoestand van moeder en vader, de wederzijdse beïnvloeding en hun verwachtingspatroon.
- Oorzaak van excessief huilen en factoren die erop van invloed zijn (achterliggende problematiek)
- Hebben de ouders een idee over de oorzaak van het excessieve huilen en over de factoren die van invloed kunnen zijn op het huilen (kind – ouders – omgeving).
- Somatische oorzaken / psychosociale problemen.
- Relevante informatie uit de voorgeschiedenis (zwangerschap/geboorte, ingrijpende gebeurtenissen, chronische stress).
- Competentie primaire opvoeder
- Inzicht in de ontwikkeling (welke verwachtingen hadden/hebben ouders).
- Kennis over de verzorging / opvoeding.
- Ervaring met eerdere kinderen.
- Verzorgings- en opvoedingsvaardigheden.
- Is het kind te troosten (kan van invloed zijn op gevoelens van onmacht).
- Opvoedingsattitude; wat vinden ouders belangrijk.
- Zelfreflectie van de ouder op het eigen handelen en het effect ervan.
- Inzicht in de behoeften van baby’s, normaal babygedrag en de problematiek rond het huilen.
- Gezinssituatie: draagkracht / draaglast
- Rol van de partner cq andere opvoeder (m.b.t. verzorging / opvoeding / ondersteuning / probleeminzicht).
- Stressvolle omstandigheden cq aanwezige risicofactoren in het gezin (zie voor voorbeeldvragen in Anamnese Ingrijpende gebeurtenissen).
- Sociaal netwerk van het gezin.
- Bezorgdheid / adviezen van anderen.
- Hoe zorgen de ouders dat ze het volhouden? Zorgen ze goed voor zichzelf?
- Relevante informatie uit de voorgeschiedenis.
- Verwachtingen / wensen van ouders
- Hebben ze (on)realistische verwachtingen en wat zouden ze anders willen?
- Wat vinden de ouders een “normale” huilduur?
- Wat is tot nu toe geprobeerd en wat was het effect?
- Welke andere zorgverleners zijn al betrokken of geraadpleegd?
Ernst, frequentie, duur en ouderperceptie bepalen met een 24-uurs dagboek
Bij huilproblematiek kan ouders worden gevraagd op diverse tijdstippen een 24-uurs dagboek in te vullen, om inzicht te krijgen in duur, frequentie en perioden van slaap, wakker zijn, huilen, gevoed en verzorgd worden. Het bijhouden van een 24-uurs dagboek, met zowel de activiteiten van de baby als de reacties van de ouders, is een hulpmiddel om ouders en zorgverlener inzicht te geven in de mate en de ernst van het huilen. Zie Voorbeeld 24-uursdagboek.