Naar schatting ruim één op de duizend baby’s wordt geboren met een gehoorverlies van minimaal 40 dB aan beide oren. In Nederland zijn dat 180-215 baby’s per jaar. In de jaren daarna neemt het aantal kinderen met gehoorverlies nog toe. Gehoorverlies kan grote gevolgen hebben voor de ontwikkeling, omdat deze kinderen geen of verminderde toegang hebben tot gesproken taal. Sinds 2002 wordt het gehoor van alle baby’s die langer dan 24 uur op een neonatale intensive care unit (NICU) hebben gelegen gescreend [42]. Sinds 2006 is in heel Nederland de neonatale gehoorscreening (NGS) voor gezonde zuigelingen ingevoerd [10].2
Deze screening maakt het mogelijk dat gehoorverlies van 40 dB of meer aan één of beide oren al voor de derde levensmaand gediagnosticeerd kan worden. Er zijn ook kinderen die later in de kindertijd gehoorverlies krijgen. Ook voor deze kinderen is het van belang dat het gehoorverlies zo snel mogelijk wordt gesignaleerd, zodat ook zij snel met de behandeling kunnen starten. In dit thema wordt beschreven welke soorten gehoorverlies er zijn en hoe vaak gehoorverlies voorkomt (zie paragrafen 1.2 en 1.3). Bovendien worden de gevolgen van gehoorverlies voor het dagelijks
functioneren beschreven (paragraaf 1.4) en worden de algemene aspecten van behandeling en begeleiding weergegeven (paragraaf 1.5). Maar eerst wordt in paragraaf 1.1 de werking van het gezonde oor beschreven. Onderstaande tekst is deels ontleend aan het Audiologieboek, Nederlandse Vereniging voor Audiologie, hoofdstukken 1, 3 en 7 (www.audiologieboek.nl Deze linkt opent in een nieuw tabblad).
2: De neonatale gehoorscreening valt buiten het bestek van deze richtlijn. Meer informatie over deze screening is te vinden op www.rivm.nl/gehoorscreening/draaiboek Deze linkt opent in een nieuw tabblad