1.1.3 Achtergrond: begrippenlijst en verschillende vormen van kindermishandeling

JGZ-richtlijn Kindermishandeling

Kindermishandeling

Wat is kindermishandeling en welke vormen zijn er?

In het vervolg van de richtlijn gebruiken we de algemene term ‘kindermishandeling’ voor alle vormen. Hieronder worden de verschillende vormen van kindermishandeling toegelicht. 

Lichamelijke (fysieke) mishandeling

Onder lichamelijke mishandeling vallen alle vormen van lijfelijk geweld tegen een jeugdige, ook wel niet-accidentele verwondingen en toegebracht letsel genoemd [36];[112]. Bijvoorbeeld: slaan, stompen, schoppen, bijten, krabben, haren trekken, brandwonden toebrengen, letsel toebrengen met voorwerp, botbreuken toebrengen, (potentieel) giftige of gevaarlijke stof toedienen, gooien, (poging tot) wurging, schudden en smoren. De gevolgen van lichamelijke mishandeling worden ook wel ‘niet-accidentele verwondingen’ en ‘toegebracht letsel’ genoemd  [36][112]. De ernst van de mishandeling kan variëren van licht tot zeer ernstig of zelfs fataal. De frequentie en duur kunnen variëren van eenmalig tot structureel en langdurig. 

Een specifieke vorm van lichamelijke mishandeling is Toegebracht Schedel-HersenLetsel bij kinderen (TSHL) / Abusive Head Trauma (AHT) / Inflicted Traumatic Brain Injury (ITBI). Dit betreft “letsel van de schedel en/of de intracraniële structuren als gevolg van een of meer (in)directe krachtsinwerkingen op het hoofd veroorzaakt door derden, ongeacht de intentie” [36].  

Emotionele (psychische) mishandeling

Van emotionele mishandeling is sprake wanneer ouders stelselmatig vijandigheid of afwijzing richting de jeugdige vertonen. Daartoe behoren bijvoorbeeld: uitschelden, treiteren, vernederen, manipuleren, kleineren, (be)dreigen, bang maken, isoleren, uitsluiten, opsluiten, te hoge eisen stellen op cognitief of bijvoorbeeld sportief gebied. Ook de ‘inzet’ van de jeugdige bij partnergeweld of complexe scheiding en soms ook bij ziekte (parentificatie) kan onder emotionele mishandeling geschaard worden.

Lichamelijke (fysieke) verwaarlozing

Bij lichamelijke verwaarlozing laten ouders langdurig na om hun kind(eren) te voorzien in de noodzakelijke basisbehoeften zoals voeding, kleding, onderdak, bescherming, (medische) verzorging, leefruimte, rust en regelmaat, zodanig dat de jeugdige daar schade van ondervindt of dreigt te ondervinden. Waar bij mishandeling sprake is van actief handelen, is bij verwaarlozing juist sprake van (niet-incidenteel) ‘nalaten’. De ernst van lichamelijke verwaarlozing kan variëren van licht tot ernstig of zelfs fataal. Kenmerken van lichamelijke verwaarlozing zijn [36];[107].

Onachtzaamheid: 

  • Structureel te weinig, te veel, ongezonde of onregelmatige voeding aanbieden;
  • Onvoldoende aandacht voor de kleding van de jeugdige (bijvoorbeeld onvoldoende bescherming tegen kou);
  • Onvoldoende aandacht voor de persoonlijke hygiëne en uiterlijk van de jeugdige;
  • Onachtzaamheid voor andere lichamelijke behoeften van de jeugdige, zoals aandacht voor de fysieke veiligheid in de auto (gordelgebruik, alcoholgebruik door bestuurder);
  • Onvoldoende aandacht voor een veilige huisvesting van de jeugdige, instabiele woonomgeving of het ontbreken van onderdak voor het gezin.

Ontoereikend toezicht:

  • Er is een terugkerend patroon van onvoldoende toezicht op de jeugdige passend bij de leeftijd;
  • Onvoldoende toezicht op de fysieke veiligheid door de jeugdige aan zijn/haar lot over te laten; of de jeugdige begeeft zich in gevaarlijke situaties (verkeer, vuurwerk, intoxicaties) zonder toezicht. 

Weigering van zorg voor het kind:

  • Weigering om de zorg voor de jeugdige op zich te nemen (bijv. onderdak te bieden en de noodzakelijke lichamelijke verzorging op zich te nemen) en bijvoorbeeld de jeugdige in de steek laten;
  • Uit huis sturen of achterlaten van een kind (permanent of voor onbepaalde tijd) zonder een geschikte regeling voor zorg door anderen;
  • Illegale wijzigingen van de voogdij (kind kopen of verkopen, illegale adoptie).

Weigering van medische zorg voor het kind:

  • Weigering van of onverantwoordelijk uitstel van noodzakelijke medische zorg in geval van een diagnostische indicatie daarvoor van een medisch professional.
  • Zonder nadere toelichting of uitleg onthouden van preventieve gezondheidszorg zoals Jeugdgezondheidszorg (JGZ) en mondzorg.
  • Zie ook Ben ik in beeld (NCJ)  Deze linkt opent in een nieuw tabblad

Emotionele (psychische) verwaarlozing

Bij emotionele verwaarlozing gaat het om chronisch ontoereikende emotionele zorg, het bewust toestaan van onaangepast gedrag, het in gebreke blijven bij de noodzakelijke zorg voor emotionele beschadiging/problemen of gedragsproblemen en/of een ander gebrek aan aandacht voor de ontwikkeling en de emotionele behoeften van een kind [36];[107]. Bij emotionele verwaarlozing is er sprake van een gebrek aan contact, dus een passieve vorm van kindermishandeling, terwijl er bij emotionele mishandeling juist wél sprake is van contact, maar dit contact is negatief van aard [5]. Voorbeelden van emotionele verwaarlozing zijn (naar [75]): 

  • De ouder is (structureel) niet emotioneel beschikbaar of reageert niet op de (emotionele) basisbehoeften van de jeugdige.
  • De ouder vertoont (structureel) interacties met de jeugdige die niet zijn afgestemd op de (ontwikkelings)leeftijd, inconsequent of autoritair zijn, of veel te hoge of te lage verwachtingen tonen, extreem overbeschermend zijn.
  • De ouder gebruikt de jeugdige voor de behoeftevervulling van de ouder en ontkent de eigen behoefte en gevoelens van de jeugdige als individu (bijvoorbeeld bij complexe scheiding of kindermishandeling door falsificatie).
  • De ouder belemmert de jeugdige bij de socialisatie in zijn of haar omgeving of belemmert de mogelijkheden van de jeugdige om te leren: bijvoorbeeld door isoleren, opsluiten of thuishouden (bijvoorbeeld van school).
  • Weigeren van noodzakelijke psychische zorg, zonder dat daartoe bijzondere redenen bestaan.

Bijzondere vormen van emotionele verwaarlozing zijn:

  • Pedagogische verwaarlozing is een verzamelnaam voor onvoldoende pedagogisch besef, onvoldoende ouderlijk gezag en onvoldoende structuur. 

Tegenwoordig wordt ook pleidooi gehouden om het structureel ‘overbeschermen’ en  ‘verwennen’ van kinderen of een te ‘permissieve opvoedstijl’ te scharen onder emotionele verwaarlozing. Deze kinderen krijgen alles wat ze willen, zowel in gedragsmatig als materieel opzicht, terwijl er onvoldoende tegemoet gekomen wordt aan de pedagogische ontwikkelingsbehoeften van de jeugdige, zoals het bieden van structuur, grenzen en uitdagingen [32].

  • Educatieve verwaarlozing: ouders of opvoeders komen langdurig onvoldoende tegemoet aan de behoefte en verplichting van adequaat onderwijs voor de jeugdige. Kenmerken van educatieve verwaarlozing zijn [107]:
    • De jeugdige zonder opgaaf van geldige reden regelmatig schooldagen laten missen of chronisch laten spijbelen.
    • De jeugdige bewust schooldagen laten missen, bijvoorbeeld omdat de jeugdige op een jonger kind moet passen.
    • De jeugdige niet registreren of inschrijven op een school, terwijl de jeugdige leerplichtig is.
    • Het weigeren om erkende (gediagnosticeerde) onderwijskundige behoeften van een jeugdige (bijvoorbeeld bij een vastgesteld leerprobleem) te erkennen en te ondersteunen, zonder dat daar gegronde redenen voor zijn.

Heb je suggesties voor verbetering van deze JGZ-richtlijn?

Geef jouw feedback

Heb je vragen?

Neem voor vragen of meer informatie contact met ons op

Contact opnemen